Nadine Ceulemans (80) uit Londerzeel heeft een appartement in Plazacity en zou nergens anders willen wonen.
“Mijn man stierf in maart 2017 en niet veel later op 23 april, zijn verjaardag, was er een infoavond van Plazacity. ‘Pepe stuurt u misschien’, zeiden mijn kleinkinderen. Ik vond het eerst té vroeg, maar door dat bijgeloof waagde ik de sprong. Ik heb nog geen moment spijt.”
“Mijn kinderen en kleinkinderen waren zeer erg aan ons huis gehecht. Ze vonden het jammer dat ik wegging, maar ik wilde ook aan mezelf denken. Ze kwamen regelmatig langs, maar toch zat ik nog heel vaak alleen. En dat eenzame gevoel heb ik nu veel minder. Hier vind ik altijd iemand voor een babbel of een tasje koffie.
De buren zien elkaar regelmatig. Dat kan dagelijks zijn, maar we spreken ook dingen af. Ik ben hier beroemd en berucht, omdat ik al eens het brandalarm liet af gaan als ik pannenkoeken voor iedereen bakte (ze lacht).”
“Ik heb een gewoon appartement met heel veel gemak en voordelen. Het alarmsysteem in huis geeft een groot veiligheidsgevoel. We zijn op een leeftijd dat je wel al eens kan vallen. Als je die knop dan rond je nek hebt hangen, kan je meteen hulp roepen.
De mensen van de diensten zijn supervriendelijk en staan voor je klaar. Onder andere de zorgassistente en de conciërge zijn aanwezig om ons te helpen. Ik heb het gevoel: ‘als ik iets niet weet, dan kan ik het vragen.’ Ook in deze coronatijden heb je een veiliger en minder eenzaam gevoel. Je weet dat je niet aan je lot wordt overgelaten.”
“Als je, zoals ik, plots alleen komt te staan, neem je best op tijd een beslissing. Zo heb je nog alles zelf in de hand. Het is denk ik niet fijn als je door je kinderen naar ergens gebracht wordt, omdat je het zelf niet meer kan. Als je jong genoeg hier komt wonen, kan je ook nog alles zelf kiezen. Het is niet plezant om je kleinkinderen naar de winkel te sturen voor gordijnen en meubels. Ik creëerde zelf een nieuwe thuis.
Als koppel verhuizen, is misschien nog beter. Dan ben je het gewoon tegen dat je alleen komt te staan. Mijn man was ziek. Ik verzorgde hem tot het laatste moment, maar dan sta je er ineens alleen voor. Als alleenstaande ben ik aangewezen op de mensen die mij willen helpen. En die hulp is hier aanwezig. De mannen hier in ‘den blok’ die nog het geluk hebben een vrouw te hebben, helpen ook de dames die alleen zijn. We kunnen dus ook op elkaar rekenen. En dat is heel tof!”
“Velen denken: ik ga naar een service appartement, ik trek de deur dicht en daar zit ik dan. Dat is helemaal niet waar (lacht). Ik rijd nog graag met de wagen, maar als ik iets dringend moet hebben, vind ik het achter de hoek. Er is zelfs een schoonheidsspecialist in de straat, maar ja op onze leeftijd … (ze lacht). Ook de bistro aan de overkant is een enorm pluspunt, want daar kom je regelmatig mensen tegen.”
“De serviceprijs is niet laag, maar als je van alles proeft dan haal je het er uit. Je krijgt korting bij de lunch, er zijn koffienamiddagen, muzieknamiddagen, lezingen en we krijgen twee keer per week fitness … dit alles is voor ons goedkoper of gratis.
Onze appartementen zijn bovendien anders dan heel wat andere assistentiewoningen. Ik heb écht een appartement. Geen kleine kamer zoals sommige serviceflats elders. Deze ruimtes zijn zeer mooi.”
“In Plazacity is zo lang mogelijk alleen wonen mogelijk, omdat je alle hulp kan inschakelen: verpleegster, familiehulp, ... Dat kan hier allemaal. Dit is dé beste keuze om zo lang mogelijk zelfstandig in een mooi appartement oud te worden.
Wat mij bovendien een goed gevoel geeft, is dat ik weet, dat wanneer ik echt niet meer voor mezelf kan zorgen, ik vlot hierover (Seniorplaza) opgevangen word. Ik word niet aan mijn lot overgelaten.”
